8 lipca . Tego stulisza brakowało mi do kolekcji i w końcu go znalazłem . Gdy przedzierałem się przez chaszcze przy starorzeczu w Baryczy , zauważyłem wysoką roślinę , dwumetrową , już przekwitłą z dojrzałymi łuszczynami . Okazał się , że jest to stulisz sztywny . Gatunek ten występuje w Polsce rzadko , według Atlasu Roślin ma mniej niż 100 lokalizacji .Jego stanowiska oblepiają San i Wisłę , w innych miejscach rośnie sporadycznie .
8 lipca . Miałem kilka wolnych godzin i zastanawiałem się gdzie pojechać , do lasu , na łąkę czy może nad jakąś wodę . Przyszło mi na myśl starorzecze Sanu za Stubnem . Dużo już pisałem o tym miejscu w Sośnicy Brzegu ,ale obok było bliżniacze starorzecze w Baryczy . Składa się ono z dwóch dużych zbiorników , które kilka lat temu już odwiedziłem nic ciekawego tam nie znajdując, co mnie trochę zniechęciło . Postanowiłem do niego pojechać , zakładając , że jednak tam również może być wiele do odkrycia . Już na pierwszym zbiorniku było dużo salwinii pływającej , poszedłem dalej na drugie dużo większe , kilkusetmetrowe starorzecze .
Przemieszczanie się w tym terenie było skrajnie trudne . Na polu otaczającym starorzecze rósł rzepak a na brzegu krzaki . Dobrze , że była zrobiona ścieżka przez zwierzęta wzdłuż brzegu i mogłem nią jakoś się przedzierać szukając miejsc z płytszą wodą gdzie dałoby się wejść . W końcu takie znalazłem i zacząłem chodzić po wypłyconym starorzeczu uważając , żeby woda nie była głębsza od wysokości moich gumaków . Po chwili natrafiłem na ciekawą roślinę , wiedziałem od razu , że to coś wyjątkowego . Trochę kojarzyłem , ale nie mogłem jeszcze załapać jaki to gatunek . Wiedziałem , że albo rzadki w Polsce , albo na Podkarpaciu . Potem okazało się , że była to kłoć wiechowata gatunek jeszcze na Podkarpaciu nie znany . Podlega on ochronie całkowitej i w Polsce występuje w niewielu miejscach , najbliżej na Lubelszczyżnie . Na tym stanowisku rosła ona w dwóch kępach , oddalonych od siebie o 3 metry , w każdej było około dwudziestu okazów w tym kilka kwitnących . (49.910215,22.898483). Tym samym moja Lista Nowych Gatunków Roślin dla Województwa Podkarpackiego urosła do 22 pozycji .
Lista nowych gatunków dla Województwa Podkarpackiego przeze mnie znalezionych :
1. Jezierza morska ( Najas marina ).
2. Marsylia czterolistna ( Marsilea quadrifolia ).
3. Turzyca ciborowata ( Carex bohemica ).
4. Sitowiec wklęsły ( Balboschoenus planiculmis ).
5. Prawoślaz lekarski ( Althaea officinalis ).
6. Goryczel żmijowcowy ( Picris echioides ).
7. Wyka pannońska ( Vicia pannonica ).
8. Groszek łąkowy ( Lathyrus pratensis subsp.velatinus ).
9. Wyka płotowa ( Vicia sepium var. ochroleuca ).
10. Oczeret sztyletowaty ( Schoenoplectus mucronatus ).
11. Jastrun zapoznany ( Leucanthemum ircutianum ).?
12. Włosienicznik Baudota ( Batrachium baudotii ).?
13. Marzyca czarniawa ( Schoenus nigricans ).
14. Ślaz okółkowy ( Malva verticillata ).
15. Starzec nierównozębny ( Senecio inaequidens ).
16. Groszek liściakowy ( Lathyrus nissolia ).
17. Viola scabra ?
18. Carex elytroides ?
19. Carex rotae .
20. Rzepicha węgierska ( Rorippa hungarica ).?
21. Rdestnica zmiennolistna ( Potamogeton fluitans ).?
22. Kłoć wiechowata ( Cladium mariscus ).
? - gatunki co do oznaczenia , których istnieją pewne wątpliwości aczkolwiek niewielkie .
3 lipca . Poszedłem za ciosem i znalazłem na mapie następny rezerwat , który postanowiłem odwiedzić . Był to rezerwat "Lupa" za Sieniawą w pobliżu miejscowości Dobra . W okolicy znajdowało się też kilka stawów do sprawdzenia . Punktem orientacyjnym był leśny parking , nie zauważyłem go jednak i pojechałem kawał dalej . Gdy się zorientowałem , że jestem za daleko wróciłem się i znalazłem leśną drogę prowadzącą do rezerwatu .
Dalej poszedłem pieszo , przed rezerwatem zobaczyłem przy drodze dziwne mieczyki . Kwiaty ich były drobne , około 3cm , tylko kilka na pędzie , do pięciu . Widziałem już kilka stanowisk mieczyków i te różniły się wyrażnie od tych typowych. Wszedłem głębiej w las i tam rosło jeszcze kilkanaście podobnych okazów .
Torebka była jakaś mała bez wcięcia na szczycie .Mieczyki te odpowiadałyby mieczykom drobnokwiatowym (Gladiolus felicis ) , które miały w Polsce tylko jedno stanowisko w pobliżu Krakowa . Jedyne co trochę nie pasowało to długość nitek pręcików , które były dłuższe od pylników . Z problematycznymi gatunkami roślin sprawa nie jest prosta . Nawet jak się znajdzie jakieś stanowisko, to musi to potwierdzić jakiś autorytet naukowy , który specjalizuje się w tej grupie roślin . Jego zdanie jest decydujące . W przypadku mieczyków jest to trudne ponieważ brak jest takiej wyroczni . Wynika to z tego , że stanowisko mieczyka drobnokwiatowego pod Krakowem już nie istnieje , mieczyk błotny wymarł i nie ma materiału porównawczego . Tak czy siak pod rezerwatem "Lupa" rosną mieczyki w dużym stopniu odpowiadające mieczykom drobnokwiatowym . Podobne zostały już znalezione niedaleko w Sławkowie pod koniec dwudziestego wieku . Sprawa komplikuje się jeszcze bardziej przez ostatnie badania , które sugerują ,że mieczyk drobnokwiatowy to zainfekowany mieczyk dachówkowaty . Sam rezerwat "Lupa" nie jest może tak atrakcyjny jak rezerwat "Kamienne" ale prezentuje się całkiem fajnie . Uwagę zwraca szczególnie duża liczba okazów kruszczyka szerokolistnego , którego początkowo uznałem za ciemiężycę . Rośnie tam też wyjątkowo duża sosna ,około 4 metry średnicy .
Potem odwiedziłem jeszcze stawy znajdujące się na północ od Dobrej , ale tam oprócz ciekawych widoków już nic więcej nie znalazłem .
26 czerwca . Po zwiedzeniu świetlistej dąbrowy pojechałem jeszcze w jedno miejsce , które zaplanowałem odwiedzić . Były to nieduże stawy znajdujące się w pobliżu , pod lasem w Rudzie Szczutkowskiej .
26 czerwca . Chodząc po świetlistej dąbrowie w rezerwacie "Kamienne" zatrzymałem się przy jednej okazałej lilii aby zrobić jej zdjęcie . Kręciłem się wokół niej szukając dobrego ujęcia i kątem oka zobaczyłem w pobliżu wilczomlecza . Nie był to wilczomlecz migdałolistny , którego często spotykam na pogórzu . Zapaliła mi się czerwona lampka . Jakbym się nie zatrzymał przy lilii , to bym go nie zauważył , był cały zielony i chował się wśród innych roślin . Jedna roślinka naprowadziła mnie na drugą , to taka moja zasada Porobiłem zdjęcia i dalej spacerowałem , poza terenem rezerwatu znowu spotkałem jeden okaz tego wilczomlecza . Okazało się , że jest to wilczomlecz kątowy , który znajduje się w Czerwonej Księdze Roślin Województwa Podkarpackiego z kategorią VU - narażony na wyginięcie . Na terenie Podkarpacia był stwierdzony do tej pory 8 razy, z czego kilka stanowisk ma charakter historyczny . Świetliste dąbrowy są jego ulubionym środowiskiem .
26 czerwiec . Postanowiłem pojechać tym razem na północ od Przemyśla . Zastanawiałem się siedząc nad mapą jakie miejsce wybrać . Nie ukrywam , że głównym motywem takiego wyjazdy jest odkrycie czegoś nowego , zazwyczaj chodzi oczywiście o stanowisko jakiejś roślinki lub ciekawego przyrodniczo miejsca . Patrząc jednak z satelity nie wszystko można zobaczyć . Widać przykładowo jakąś leśną łąkę i wyobraża sobie człowiek , że jest tam ciekawie i rosną różnorodne rzadkie gatunki. Na miejscu okazuje się ,że to badziewie zarośnięte rudbekią . Podobnie jest ze zbiornikami wodnymi , myślisz że widoczny leśny staw to ostoją dziewiczej przyrody , a w rzeczywistości to jakieś zarośnięte trzcinami bajoro . Dlatego teraz wybieram jedno pewne miejsce ,którym jest, zazwyczaj jakiś rezerwat , gdzie już przekonałem się nie raz jest jeszcze wiele do odkrycia . W pobliżu szukam jakieś łączki lub stawu , aby jeszcze tam zaglądnąć . Przed Oleszycami a za Nową Groblą zobaczyłem rezerwat "Kamienne " , po sprawdzeniu literatury okazało się , że jest to świetlista dąbrowa , obfitująca w ciekawe gatunki roślin . Wybrałem się właśnie tam Po minięciu Nowej Grobli dojechałem do kapliczki przed , którą skręciłem w prawo na drogę wyłożoną betonowymi płytami . Do rezerwatu zostało jeszcze dwa kilometry , ale dalej nie jechałem tylko zaparkowałem i poszedłem pieszo . Po chwili dotarłem do dużej łąki, za którą był rezerwat . Skręciłem na łąkę i podążałem do widocznej w oddali ściany lasu . Łąka okazała się tą z tych najgorszych . Plątanina wysokich nawłoci , przytuli czepnej i innego dziadostwa uniemożliwiała właściwie poruszanie się . Po chwili byłem już wykończony , każdy krok wymagał dużego wysiłku . Już kilka razy zdarzyło mi się ,że miałem problemy na zwykłej łące , nie trzeba dżungli amazońskiej . Z trudem wróciłem się do betonowej drogi , która skręciła i doprowadziła mnie do wrót rezerwatu .
