Ukryta skarpa w Jaksmanicach - miejsce magiczne .

24 maja .Podejżrzon księżycowy rośnie na przydrożnej skarpie z roślinnością kserotermiczną w Jaksmanicach. Taką informację przeczytałem w uczonych księgach . Gdzie jest ta przydrożna skarpa , zjeżdziłem w Jaksmanicach wszystkie drogi a skarpy jak nie tak nie ma . W końcu doszedłem do wniosku ,że chodzi o rezerwat "Skarpa Jaksmanicka " w Siedliskach , ale się myliłem . Cała sytuacja trwała kilka lat .
Po wizycie na stepie postanowiłem nie zasypywać gruszek w popiele . Na mapach googla zobaczyłem ,że po północnej stronie Wzgórz Łuczyckich też są plamy świadczące o występujących tam łąkach. Udałem się więc w tamte miejsca i stanąłem jak wryty .Za ogromnym prawie kilometrowym polem z czarną jakby wulkaniczną glebą majaczyła niczym mur jakiegoś miasta wielka skarpa  porośnięta lasem . Widok był przedziwny.

Oczywiście poszedłem w jej kierunku , dobrze że miałem gumaki . Już na początku marszu spotkałem ciekawy gatunek czyli dąbrówkę kosmatą lub jak kto woli genewską ( Ajuga genevensis). Ma ona cztery stanowiska na Pogórzu Przemyskim i cztery na północ od Przemyśla . Rosła tu na skraju pola w liczbie setek okazów.

Dalej spotykałem liczne ożędki groniaste a po dojściu do podnóża skarpy natrafiłem na duże stanowisko miłka letniego . Około setki okazów rosło na trzech arach . Jest to już drugie stanowisko tego gatunku , które udało mi się znaleść na Wzgórzach Łuczyckich.

Dlaczego to miejsce jest magiczne , ze względu na położenie, widoki jakie się z niego roztaczają na dolinę Sanu i rośliny jakie tu rosną .

Sama skarpa ma około 80 metrów długości i wysokości z dziesięć , nachylenie jest też spore tak że trudno jest po niej chodzić . Po wejściu na nią znalazłem następujące gatunki : zaraza przytuliowa , pajęcznica gałęzista , oman szorstki , rutewka mniejsza , koniczyna dwukłosowa , przetacznik ząbkowany .

Najciekawszym gatunkiem był jednak pięciornik biały ( Potentilla alba) . Kilkaset liści i kilkadziesiąt kwiatów rosło na 5 metrach kwadratowych .Gatunek ten jest w Czerwonej Księdze Województwa.
 Skarpa jest tu 49.750579,22.860457.

36 turzyca .

Okazało się , że jedną z turzyc , które znalazłem na bagnach w Młynach jest turzyca długokłosowa  (Carex elongata). Jest to 36 gatunek turzycy  , który udało mi się  znaleść. Występuje ona licznie na wymienionym miejscu tworząc wiele kęp .Na Pogórzu Przemyskim występuje rzadki , zaś na północ od Przemyśla zaczyna się pojawiać częściej.

Wilczomlecz włosisty na Łuczyckich Wzgórzach.

20 maja . Ostatnim gatunkiem , którego udało mi się spotkać na podprzemyskim stepie był wilczomlecz włosisty ( Euphorbia villosa ) , gatunek który jest w Podkarpackiej Czerwonej Księdze i ma tylko trzy stanowiska w województwie . Na dole stepu już z daleka było widać dużą kępę wilczomleczów .Kilkadziesiąt roślin rosło gromadnie . Myślałem ,że jest to wilczomlecz błyszczący ,którego już spotykałem ale liście były matowe i jakieś grubsze.W grę wchodziły trzy opcje błyszczący, błotny lub włosisty . Po dokładnym przyjrzeniu okazał się ,że torebki są gładkie bez grudek co wykluczało błotnego , miodniki są owalne co wykluczało błyszczącego , został włosisty. Nie mogłem znaleść włosków ale one są na dolnych liściach , górne mogą być nagie . Po zaglądnięciu do CZKRWP opis miejca gdzie występuje gatunek brzmiał :Łuczyce wilgotne zagłębienie u podnóża murawy kserotermicznej z lnem złocistym. Dokładnie tam właśnie go znalazłem. Stanowisko zostało  odnalezione przez Kotulę (1881) potwierdził je W.Paul (2013) no  i Pytu (2019).

Murawa o podnóża , której rósł gatunek.

Na wąskim stepie , którego łatwo zmierzyć ludzkim okiem.

W końcu znalazłem się na podprzemyskim stepie . Ma on powierzchnię boiska piłkarskiego , może trochę więcej .Jest to fragment południowych zboczy Wzgórz Łuczyckich i należy do zlewni Morza Czarnego , jako jedyny chyba kawałek Polski.(49.745182,22.848004) Choć taki skromny posiada wyjątkowy garnitur rzadkich gatunków roślin. Na wejściu zobaczyłem wężymorda stepowego ( Scorzonera purpurea). Gatunek ten występuje w okolicy Przemyśla tylko tutaj . Około setki okazów rosło na całym stepie .

Następnie spotykałem : leńca pospolitego nie za licznie kilkadziesiąt okazów w dwóch miejscach , omana szorstkiego setki sztuk na całej powierzchni , czyścca prostego dwie kępy oddalone od siebie , dzwonka syberyjskiego nie zakwitł jeszcze 1 sztuka. A z innych ciekawszych to : zaraza czerwonawa kilkadziesiąt sztuk na całym obszarze , bodziszek czerwony licznie , krwawnik panoński średnio liczny .W ciągu pół godziny znalazłem 5 gatunków z podkarpackiej Czerwonej Listy. Okazało się potem ,że był jeszcze szósty.

Dymnica i miłek.

20 maja. Zachęcony sukcesami Staszka w eksploracji Wzgórz Łuczyckich postanowiłem udać się w ten rejon aby zobaczyć miejsca , których jeszcze nie udało mi się odwiedzić. Zatrzymałem samochód przy stadionie w Łuczycach i poszedłem w kierunku fortu . Po chwili skręciłem w lewo omijając fort i dotarłem do pól uprawnych idąc dalej na wschód miedzami. Minąłem zagon rzepaku dochodząc do szczytu wzgórz i posuwałem się dalej miedzą ,wzdłuż zaoranego pola . Na miedzy zobaczyłem czerwone kwiatki , okazało się , że jest to miłek letni (Adonis aestivalis). Gatunek ten znajduje się Czerwonej Księdze Roślin Województwa Podkarpackiego , który dotychczas był stwierdzony na 12 stanowiskach , ale większość się już nie zachowała. Obecnie występuje tylko właśnie koło Łuczyc.W 2013 r W. Paul stwierdził go w okolicy Łuczyc , a w 2015 r M.Wolanin na E od Łuczyc. Trudno powiedzieć czy to miejsce jest tym samym ,o którym pisali Ci badacze . Stanowisko znajduje się na szczycie Wzgórz Łuczyckich w Łuczycach na granicy zaoranego pola i zarośli tarniny . (49.745773,22.838795).Liczbę roślin szacuję na około 30 sztuk w tym kwitnące 4 okazy , rosnące na odcinku 30 metrów wzdłuż pola.Rośliny towarzyszące to : Geranium dissectum , Camelina microcarpa , Consolida regalis.

Gdy tak przyglądałem się miłkowi zobaczyłem obok dziwną dymnicę . Okazało się ,że jest to dymnica drobnokwiatowa (Fumaria vaillantii) . Gatunek nie występujący na Pogórzu Przemyskim , pojawia się dopiero na północ od Przemyśla na nielicznych stanowiskach . Rosła ona przy samym miłku tak ,że tworzyli ładną parę. 

To był dopiero początek wycieczki bo właśnie zbliżałem się do stepu.

W tym roku trzy.

Postęp jest.