Gdzieś na Podkarpaciu.

 

Koralóweczka śluzowata na Pogórzu Dynowskim .

10 pażdziernika . Multiclavulę mucidę znalazłem już kiedyś w pobliżu Bryliniec , tym razem trafiła się blisko Średniej (49.826407,22.553084), jest to pierwsze stwierdzenie tego gatunku na terenie Pogórza Dynowskiego . Las jodłowy pełen był podgrzybków ale coś nie miałem na nie ochoty wziąłem za to 5 ładnych borowików. Sam się sobie dziwię , że zatrzymałem wzrok na tym fragmencie  , leżącego spróchniałego pnia jodły . Koralóweczka w postaci charakterystycznych pałeczek  porastała niewielki fragment może pół na pół metra . Pień leżał  blisko drogi  , rok wcześniej kilkaset metrów wcześniej spotkałem podrzenia żebrowca .

 Można przypuszczać , że jest stosunkowo częsta pod Przemyślem .

Drugim ciekawym znaleziskiem był grzybiec purpurowozarodnikowy ( Porphyrellus porphyrosporus ) , przypomina on uwędzonego podgrzybka . Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski z kategorią R .

Tajemnica Hołubli .

 2 pażdziernika. Wydawało by się , że dolina Hołubli zostala już przebadana z dołu do góry i z góry na dół , a jednak . Słonecznego dnia wybrałem się w to urokliwe miejsce na grzyby . Już na początku przy drodze gdzie rośnie dużo lepiężnika zauważyłem małe białe grzybki , nie zainteresowałem się jednak nimi bliżej . Idąc dalej , po przejściu kilkuset metrów dalej widziałem te grzybki  . Rosły one nie tylko na ziemi pod lepiężnikiem, ale też bezpośrednio na łodygach i to mnie zaciekawiło . Zrobiłem jedno zdjęcie , wziąłem kilka okazów i poszedłem dalej . Już kiedyś na nartostradzie znalazłem bardzo rzadkie grzybki z rodzaju Hemimycena  rosnące na żywokoście . Okazało się , że te z Hołubli to Hemimycena pseudocrispula , białogrzybówka ściśle związana właśnie z lepiężnikiem. Trudno coś się o nim dowiedzieć  .Znalazłem go dopiero  na zagranicznych stronach , gdzie jest mapa przedstawiająca jego europejskie stanowiska. Na Wyspach Brytyjskich jest osiem stanowisk , kilka na Półwyspie Skandynawskim , trzy w europejskiej części Rosji, kilkadziesiąt w Alpach.

  W Polsce stwierdzono do tej pory zaledwie kilka stanowisk.

Na grzyby !

 Połaziłem ostatnio trochę po lasach i co nie co się znalazło . 

Volvariella bombycina , pochwiak jedwabnikowy . jest na Czerwonej Liście roślin i grzybów Polski z kategorią R - rzadkie . Ostatnio znaleziono trochę nowych jego stanowisk . Koncentrują się one bardziej w środkowej i północnej części kraju .  W Karpatach ma niewiele lokalizacji . Znalazłem go rosnącego na buku w lesie między Bełwinem a Średnią (49.833356,22.601149) . Można przeciąć ten las jadąc bitą drogą samochodem . Jechałem więc i co kawałem się zatrzymywałem . Trafił się ten grzybek na końcu gdy już myślałem , że wrócę z niczym . 

 

Daedaleopsis tricolor , gmatwica trójbarwna . Jest na Czerwonej Liście z kategorią -R . wydaje się , że ostatnio nie była za często odnajdywana na terenie kraju .Występuje w okolicach Arłamowa . Znalazlem ją w Krasiczynie w lesie bukowym , na stokach skarpy opadającej do Sanu .

Hortiboletus rubellus , parkogrzybek czerwonawy . Uważany jest za gatunek rzadki na terenie kraju , w Karpatach odnajdywany . Pojechałem rowerem pooglądać lasy jodłowe pod Tuligłowami . W pobliżu kapliczki Św. Huberta zauważyłem liczne  czerwone podgrzybki. (49.869203,22.586472)

 

Caloboletus calopus , gorzkoborowik żółtopory . Na Czerwonej Liście z kategorią - R . W Karpatach stosunkowo częsty . Natrafiłem na niego gdy przemierzałem lasy w Iskanii . Jeden okaz rósł sobie na trawiastej leśnej ścieżce . ( 49.800709,22.408374)

Clavariadelphus truncatus , buławka obcięta . Na Czerwonej Liście z kategorią E - wymierający , podlega ochronie częściowej . Częściej można spotkać ten gatunek w górach , do niedawna było znanych tylko kilkanaście stanowisk . Tą ancymonkę zobaczyłem wśród gromady borowików pod Arłamowem (49.587522,22.634881)

. Gymnopilus junionius , łysak wspaniały . uważany za gatunek raczej rzadki , w Karpatach mało stanowisk . Poszedłem na spacer na fort Ostrów czyli przemyskie werki , a tu masz łysak na pniu . (49.791858,22.737964). Wydaje się on jednak częsty na Pogórzu Przemyskim , spotkałem go jeszcze w kilku innych miejscach .

 Grzybki znalezione we wrześniu i pażdzierniku 2022r.

Szczęka mi opadła .

Właściwie to miałem nie pisać o tej przygodzie ale ten blog traktuję też jako rodzaj pamiętnika .  Jechałem rowerem błotnistą drogą z Bryliniec do Cisowej . Odludzie , las , jakieś zarośla , nagle zauważam wysoką roślinę i szczęka mi opada , nie wiem czy śnię .

 

 

Owoce jak maliny , kwiaty jak u róży lepka w dotyku . Wpadłem w gorączkę odkrywcy , może nowy gatunek dla polskiej flory , już widziałem wieniec laurowy na swojej skroni . Gdy trochę ochłonąłem , zacząłem trzeżwiej myśleć . Znajduję się blisko Cisowej a tam jest przecież arboretum , być może to jest jego sprawka . Okazało się , że szok , który przeżyłem spowodowany był spotkaniem z jeżyną pachnącą ( Rubus odoratus ) . Jest to kenofit , który w niektórych rejonach Polski się już zadomowił a tutaj rzeczywiście sprowadziło go arboretum . Rośnie sobie ta okazała roślina zupełnie dziko , nawet chyba poza terenem ośrodka . 

 

Komosa na jezierzy i stuletnie ponikło .

 1 września. San jest mocno wypłycony , pojechałem więc połazić po odsłoniętym dnie w pobliżu oczyszczalni ścieków (49.792959,22.827914). Już kilka lat temu rosła tam jezierza morska i różne rdestnice . Na miejscu rzeczywiście spotkałem łany jezierzy a na nich leżała , wyrwana z korzeniami  komosa czerwonawa ( Chenopodium rubrum ). Komosa czerwonawa w Przemyślu , jeszcze nigdy nie była znaleziona . Na Pogórzu Przemyskim tylko raz w Prałkowcach , ogólnie na Podkarpaciu jest rzadka , a tu masz , pływa sobie a właściwie leży na jezierzy . 

Z dziesięć metrów dalej rosły sobie łany , tym razem ponikła igłowatego (Eleocharis acicularis) . Ostatni raz na brzegu Sanu w Przemyślu  były widziane przez Bolesława Kotulę w dziewiętnastym wieku . Pewnie wtedy też była susza . 

Korzystając z suszy , po raz pierwszy w Przemyślu  na odsłoniętym dnie Sanu wyrosła też cibora brunatna .

Widok ogólny stanowiska .

Carex elytroides , nowa turzyca na Podkarpaciu ?

 Gdy jeżdziłem po sieniawskich lasach odwiedziłem też leśne stawy położone na północ od Woli Mołodyckiej bardzo blisko "Białego bagna " (50.208874,22.845166) .Znalazłem tam turzycę , która przypominała Carex nigra . Po obejrzeniu przez specjalistę , okazało się , że jest to prawdopodobnbie Carex elytroides , mieszaniec C. acuta i C.nigra . Występowanie tej hybrydy na terenie kraju jest mało poznane , ale można przypuszczać podobnie jak w przypadku Carex.rotae , że nie jest tak rzadka jak się wydaje .Atlas Roślin pokazuje tylko kilka lokalizacji w pobliżu Białej Podlaskiej . Na terenie Podkarpacia prawdopobnie jeszcze nie została znaleziona . Zebrany przeze mnie materiał nie był jednak w pełni zadowalający , tak że stuprocentowej pewności co do oznaczenia brak .

Abortiporus biennis pod Bełwinem .

 16 sierpnia . Wracałem z lasu do domu nie bardzo zadowolony , nic ciekawego nie znalazłem . Pomimo tego , że było wilgotno , ostatnio trochę popadało , grzybów jak na lekarstwo . Na końcu natrafiłem jednak na grzybka , którego jeszcze nigdy nie widziałem . Zastanawiałem się czy go obfotografować czy nie , w końcu zdecydowałem się poświęcić mu trochę czasu , żeby nie wracać z pustymi rękami . Okazało się , że jest to Abortiporus biennis czyli różnoporek dwuwarstwowy grzyb z rodziny pucharkowatych , znajdujący się w Czerwonej Księdze z kategorią E - narażony na wymarcie . Długi czas znany był na terenie kraju tylko z kilku stanowisk , ostatnimi laty naleziono jednak trochę nowych , w tym kilka w Województwie Podkarpackim. Podany jest z  Magurskiego Parku Narodowego i z okolic Arłamowa . Tutaj rósł 2km na zachód od Bełwina w lesie mieszanym z przewagą buka .

Łoboda oszczepowata ( Atripleks prostrata) - rowerowy gatunek .

 12 sierpnia . Rowerowe gatunki to takie , które wypatrzyłem jadąc rowerem . Do Medyki można teraz jechać ścieżką rowerową , nie narażając życia w konfrontacji z rozpędzonymi samochodami . Jadę więc a tu widzę  przede mną , rozłożoną na asfalcie roślinkę , która mnie zaintrygowała . Okazało się , że jest to łoboda oszczepowata gatunek w Polsce częsty ale na Podkarpaciu rzadki jeżeli nie bardzo rzadki . Wojciech Paul podaje 4 jej stanowiska , jedno właśnie z Medyki . Na Pogórzu Przemyskim nie występuje i tylko Lilianna znalazła ją raz , nomen omen na ul. Bielskiego . W Karpatach brak , kilka lokalizacji gdzieś w pobliżu Cieszanowa , łącznie na województwo z 10 kwadracików . Przy ścieżce rowerowej rosło kilka okazów w grupie (49.797585,22.922693).

Carex rotae - nowy gatunek dla flory Województwa Podkarpackiego .

 Carex rotae to hybryda , C.appropinquata i C. paniculata. Występowanie tego mieszańca na terenie kraju jest mało poznane , chociaż można go spotkać prawdopobnie częściej niż przyjęto się uważać . 

Stanowisko odkryłem 28. 05.2022r na terenie Przemyśla w części należącej do Pogórza Dynowskiego . Znajduje się ono na terenie podmokłego lasku olsowego , w dzielnicy Głęboka , w dolinie potoku Ostrowskiego , w pobliżu ul. Wołodyjowskiego ( 49.798475,22.735711) .Stwierdziłem 30 kęp , na powierzchni około 7 arów , z  niewielką liczbą okazów kwitnących. Można przypuszczać , że jest to jedyne na obecną chwilę stanowisko , na terenie Województwa Podkarpackiego i Karpat Polskich . Oznaczenia dokonał zaprzyjażniony wybitny znawca turzyc . Do końca nie jestem pewny czy nie znaleziono już tego mieszańca na Podkarpaciu , ponieważ nie mam dostępu do wszystkich materiałów .

 

Pisałem już , w maju o odkryciu turzycy tunikowej w dolinie Ostrowskiego potoku . Obok kilku kęp tego gatunku , była jedna duża kępa turzycy prosowej . Natura dawała mi wyrażny sygnał , tu mogą być hybrydy . Zacząłem przypominać sobie gdzie , w pobliżu widziałem turzycowe kępy . Niedaleko był olsowy lasek właśnie z licznymi kępami . Były one nieduże co nie pasowało do turzycy prosowej , łodygi nie miały też charakterystycznych dla turzycy tunikowej "włosów" u podstawy . Okazało się , że przewidywania się sprawdziły , była to właśnie Carex rotae . Dolina Ostrowskiego potoku jest wyjątkowym miejscem na turzycowej mapie Polski , ponieważ rośnie tu jeszcze turzyca Bueka .

8 filmików.

 

 Miodowniki w Zalesiu . 

 

Róża francuska w Zalesiu .

 

Leniec pospolity w Wapowcach .

 

Rukiew wodna w rowie w Ostrowie.

 

Kanianka polna w Torkach .

 

Szparagi lekarskie na Górze Filipa .

 

Krasopani hera na Karczmarowej .

 

W rowie w Rokszycach .

Na Kanasin ostatnim wąwozem .

 29 lipca . Nie zasypuję gruszek w popiele . Został mi jeszcze do przejścia ostatni wąwóz na stokach Kanasina . Dostać się do niego było łatwo ponieważ strumień płynący jego dnem dopływa do drogi łączącej  Makową z Arłamowem . 

 

Dzieli się on na dwie odnogi jedna długości kilometra , druga 1,5 kilometra , dochodzące do szczytu góry. Przejście ich obu, z rozgałęzieniami, zajęło mi 2,5 godz. Zbocza nie są tutaj aż tak bardzo  strome , król więc nie został zdetronizowany . Pot lał się ze mnie strumieniami , było duszno i parno .

TRAWERTYNOWE CO NIECO . Szaleństwa nie było . Znalazłem w strumieniu trawertynową bryłę wielkości pięści i to właściwie wszystko . Jeszcze natrafiłem na trawertynowy próg skalny wysokości pół metra , ale to ze znakiem zapytania . Nie jestem do końca pewny czy to trawertyn .

GAWROWE BUKI . Niektóre buki miały imponujące rozmiary , nawet pod pięć metrów . 

KRZYWE BUKI . Na szczycie Kanasina rosły obok siebie dwa charakterystycznie wygięte buki . Krzywy las sosnowy na zachodzie Polski jest wielką atrakcją turystyczną, nie wyjaśniono do tej pory przyczyn tej anomalii  . Wygięcie buków było identyczne jak tych sosen , może przyczyniły się do tego te same czynniki . 

Z ciekawszych  roślinek , dużo było pokrzyku , jeden kruszczyk siny i kilka gnieżników .

 

 

Inwentaryzacja na starorzeczu w Sośnicy-Brzegu.

 15 lipiec . Gumaki w plecak i na rowerek . Chciałem nagrać oczereta sztyletowatego , bo nie miałem jeszcze z nim filmu . Na miejscu spotkałem wysyp salwinii pływającej , to jeszcze jeden ciekawy gatunek tego miejsca . Ze znalezieniem oczeretu nie było większych problemów , chociaż dopiero zaczynały się tworzyć większe kępy , ale już kwitł . Marzycy czarniawej było stare trzy kępki ale spotkałem też jedną oddaloną ze sto metrów od nich . Kotewka tworzył zwarte agregacje pokrywając znaczne powierzchnie tafli wody . Dużo też rosło centurii nadobnej i tradycyjnie ponikła , innych oczeretów i bolboschoenów . Lista ciekawszych roślinek tego miejsca to : oczeret sztyletowaty , marzyca czarniawa , Bolboschoenus planiculmis , kotewka orzech wodny , salwinia pływająca , oczeret Tabernemontana     ( ze znakiem zapytania ) , kukułka szerokolistna , rdestnica włosowata , rdestnica nawodna, turzyca obła , centuria nadobna .

Przetacznik długolistny w Medyce .

10 lipiec . Przetacznik długolistny ( Veronika longifolia) jest gatunkiem rzadkim w Województwie Podkarpackim . Ma kilkanaście stanowisk na północnych krańcach województwa , w Karpatach praktycznie nie występuje, na Przedgórzu Rzeszowskim 3 stanowiska . Po znalezieniu czosnku skalnego ujechałem ze sto metrów i zobaczyłem na łące duże niebieskie kwiaty, okazało się , że należą one do rzeczonej roślinki . Na kilku arach rosło kilkanaście okazów . W  pobliżu pyszniły się rutewki wąskolistne, a w sąsiednim rowie melioracyjnym prawdopodobnie żabieniec lancetowaty , co w sumie też byłoby ciekawym odkryciem , ponieważ ten gatunek z Czerwonych List jeszcze z Medyki nie był podawany . (49.799502,22.922473). Medyckie stanowisko przetacznika długolistnego nawiązuje do dziewiętnastowiecznych relacji o spotkaniu go w rejonie  pobliskiego Hurka .

Nowe stanowisko Alium montanum na Podkarpaciu , na asfalcie .

 10 lipiec. Z tym czosnkiem to była niezła heca . Pojechałem do Medyki rowerem i przy okazji chciałem wstąpić na tereny kolejowe , tam niekiedy można znaleść ciekawą roślinkę . Niestety wszystko w pobliżu torów było wykoszone to zacząłem się rozglądać w pobliżu .Wjechałem na asfaltową  pustą dróżkę nie wiadomo po co zrobioną i sobie spokojnie jechałem . Patrzę a tu przy samym asfalcie rośnie różowy czosnek (49.798591,22.919941) . Naliczyłem około 200 kwitnących pędów na 10m2 , porobiłem zdjęcia i pojechałem dalej . Przekonany byłem , że jest to czosnek kątowaty , który w tym rejonie można stosunkowo często spotkać . W domu jednak coś mnie tknęło , nie pasowało mi miejsce czyli kamieniste przydroże do czosnku kątowatego , nijak się miało do wilgotnej łąki . Po dokładniejszym sprawdzeniu wyszło jak byk , że jest to  podobny czosnek skalny . Czosnek skalny znajduje się w Czerwonej Księdze Roślin Województwa Podkarpackiego z kategorią NT - bliski zagrożenia . Medyka jest nowym miejscem występowania tego rzadkiego gatunku . Tyle razy plątałem się w pobliżu , jednak nigdy nie skręciłem na te asfaltowe dróżki tylko łaziłem w okolicy torów . Czasem trzeba wiele razy odwiedzać jakąś okolicę by trafić na właściwy czas i miejsce . 

Miałem szczęśliwą godzinę bo nie było to jedyne odkrycie w tym  zdawało by się z pozoru nieciekawym miejscu . 

Dorzucam jeszcze przekrój łodygi i liścia , wydaje mi się ,że to potwierdza skalny . 

szypułek i kwiatów

Ekspansja mlecza błotnego ( Sonchus palustris ) w głąb Karpat.

 Mlecz błotny jest gatunkiem rzadkim na terenie Polski . Na północy jego ostoją są okolice Gdańska i Szczecina , na południu północne Podkarpacie . Między Przemyślem a Lubaczowem występuje często , brak go do tej pory było na terenie Karpat . W 21 wieku odnotowano jego pierwsze stanowisko na Zielonce w Przemyślu na Pogórzu Przemyskim . Dwa lata temu udało mi się stwierdzić następne dwa stanowiska w Ostrowie i Hołubli . 2 lipca napotkałem gatunek znowu w Zalesiu pod Przemyślem . Przy leśnej drodze rosło kilkanaście okazów (49.760223,22.678998) . Stanowisko to jest podobne do tego w Hołubli i różni się od zazwyczaj zajmowanych biotopów , brzegów zbiorników czy wilgotnych łąk . Znajduje się na wysokości 350 m.n.p.m. Omawiane  lokalizacje są prawdopodobnie jedynymi w Karpatach . W następnych latach należy się spodziewać pojawianie mlecza błotnego w innych częściach Karpat co związane jest być może ze zmianami klimatycznymi . 

Z Krecowa przez Dobrzankę do Malawy .

 12 czerwca . W Krecowie parkuję i przesiadam się na rower . Już na początku trasy natrafiam na łączki z łanami turzycy gwiazdkowatej ( Carex echinata ) . Ciekawa sprawa ponieważ na Pogórzu Przemyskim praktycznie nie występuje , tylko kilka notowań a tu nagle takie zatrzęsienie .  ( 49.612805,22.371166) .

No nic jadę dalej w kierunku opuszczonej wsi Lachowej , wypatruję drzewek owocowych . Skończyła się kamienna droga i zaczęły się niezłe wertepy . Dojeżdżam do niezwykle klimatycznego miejsca . Niby las ale bardziej wygląda na park , sosenki , dęby stoją w zieleniutkiej trawce wszystko skąpane w słońcu , naprawdę rajski widoczek . 

 

Dalej dużo drzew owocowych , i koniec drogi , marną ścieżynką przedzieram się do Dobrzanki wita mnie Św. Hubert .

Przed Malawą rozpościera się rozległa łąka a na niej tysiące jastrzębców pomarańczowych . 

 

Żegna mnie największy polski motyl pokłonnik osikowiec , usiadł na kwiatku .