Turzyca Bueka ( Carex Buekii ) znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin z kategorią NT - bliski zagrożenia . Przez wiele lat znana była tylko z kilku stanowisk na terenie Polski . Ostatnimi laty odkryto kilka nowych stanowisk w Kotlinie Sandomierskiej i na północ od Przemyśla , oraz kilkadziesiąt w Polsce południowo- zachodniej . W Karpatach gatunek nie był znany do tej pory za wyjątkiem jednego stanowiska z Przemyśla , na samej granicy , podanego przez B.Kotulę w 19wieku , potwierdzonego obecnie .
28 maja zostało odkryte przez Jacka Kołcza nowe stanowisko Carex Buekii w miejscowości Iskań na Pogórzu Przemyskim . Siedlisko to teren zalewowy leśnego strumienia wypływającego z lasu . W dolinie zalewowej o powierzchni około 10 arów , oraz na skarpie rowu odwadniającego rośnie około 200 kęp z czego 70% to formy lużnokępkowe wegetatywne . Na powierzchni 2 arów Carex Buekii rośnie razem z turzycą brzegową i drżączkowatą. Niestety występuje sukcesja trzciny pospolitej , która wypiera turzyce z siedliska . Stanowisko znajduje się w pobliżu strzelnicy (49.795072,22.430818) i oddalone jest od stanowiska przemyskiego o 25 km na zachód od niego . Jest to pierwsze stanowisko położone dalej od granicy Karpat , co świadczyło by o ekspansji gatunku w głąb gór . Oznaczenie dokonane przez autora odkrycia zostało potwierdzone przez wybitnego specjalistę .
Przejeżdżałem tą drogą wiele razy, widać było inne turzyce ale tej nie mogłem oznaczyć. Dalsze poszukiwania Carex Buekii to jeszcze siedlisko na Winnym Podbukowina, jedno, na szczęście w rezerwacie i w Piątkowej dwa, zaraz przy drodze.
OdpowiedzUsuńWidać , że się tu zadomowiła .
OdpowiedzUsuń