Niezła heca czyli groszek liściakowy ( Lathyrus nissolia) na Pogórzu Przemyskim .

 21 czerwca . Włóczyłem się po całym województwie , przejeżdżając z tysiąc kilometrów i nic . Na łąkach natury 2000 zastałem chwastowisko z dominującą pokrzywą , na torfowisku monokulturę z wiązówką a na jeziorach pustkę . W końcu wsiadłem na rower , zamierzałem jechać w kierunku Medyki ale pogoda była niezła 30 stopni to postanowiłem dać trochę czadu i zmieniłem azymut na południowy , do Krasiczyna . Miałem przed sobą dwa podjazdy w Dybawce i Olszanach . Właściwie to nie wiedziałem gdzie wdepnąć , może wjechać gdzieś jakąś boczną dróżką w las . Przed Krasiczynem przypomniałem sobie o łączce w Cisowej . Widziałem ją kiedyś z daleka , rosły na niej drzewka jakby sosny a to mi się dobrze kojarzyło . Postanowiłem ją zwiedzić . Po pokonaniu długiego podjazdu za Olszanami  jest kierunkowskaz w lewo , Cisowa 2km . Skręciłem więc i zjechałem na dół , mijając ogrody arboretum . Przekroczyłem rzeczkę na , której w pobliżu jest wodospad  i znalazłem się u podnóża rzeczonej łąki . Zostawiłem rower w krzakach i i wspinałem się pod górę  . Zastanawiałem się , po co tu właściwie przyjechałem , wszędzie trawa jak cholera na 2 metry . Wyżej zaczęło się nieco przerzedzać ,wokoło rosło mnóstwo podkolanów , Zauważyłem czerwone kwiatki niby groszek ale jakiś dziwny . Obfotografowałem ,obfilmowałem , pobrałem próbki i wróciłem . Wrzuciłem zdjęcia na forum i zacząłem przeglądać groszki , aż doszedłem do groszka liściakowego . To było to , na forum też potwierdzenie . Groszek liściakowy jest rzadkim kenofitem , który ma w Polsce tylko kilkanaście stanowisk . Występuje w południowo zachodniej części kraju , gdzieś w okolicach Wałbrzycha . Jest trudny do odnajdywania ponieważ posiada krótki okres wegetacji . Co go tutaj przywiał to nie wiem . W Cisowej występuje  licznie po kilkadziesiąt okazów w dwóch może jednoarowych stanowiskach oddalanych od siebie o 500m , (49.699090,22.591150), Polną drogą biegnącą wzdłuż  łąki i lasu trzeba iść pod górę , po prawej pojawią się brzozy , skręcić w ich kierunku i się dobrze rozglądać . Jest to pierwsze stanowisko tego gatunku w tej połowie Polski , która leży na wschód od Wisły . Pierwsze też oczywiście na Podkarpaciu , w Karpatach Polskich i Pogórzu Przemyskim .

Rowerowo storczykowo .

 11 czerwca . Trasa : Przemyśl , Kruhel , Helicha , Koniusza , Gruszowa , Brylińce , Krasiczyn , Wapowce . Przemyśl  około 50 km . Kiedyś już tędy przejechałem i znalazłem podobne gatunki .

Helicha - Szybenica . Ten pięciokilometrowy odcinek przebiega lasem, wzdłuż niebieskiego szlaku  papieskiego . W środkowej jego części natrafiłem na cztery buławniki mieczolistne , co mnie bardzo ucieszyło . Jeszcze nie znalazłem własnego stanowiska tego gatunku . Były one podane już z pobliskiego Zalesia i fortu Helicha . 

Rozglądałem się za Cygańską łączką , ale albo zarosła , albo przeoczyłem .

Łąki gruszowej . Tu klasyka : podkolan biały , storczyk męski i listera jajowata .

Koniusza - Brylińce . Przy leśnej drodze zawsze rosną  liczne kukułki Fuchsa .

Przypomniałem sobie , że kilka lat temu znalazłem tu  kukułki Brauna . Zacząłem się rozglądać i są , nawet trzy . Gatunek rzadki w Karpatach , kilka notowań . Oznaczone one były jeszcze przez pana Leszka Bernackiego .

Następne stanowisko Carex Buekii w Karpatach Polskich .

 1 czerwca . Gdy dostałem informacje od Jacka o stanowisku Carex Buekii w Iskanii, to nie bardzo chciałem w to wierzyć . Oznaczenie zostało jednak potwierdzone . Postanowiłem tam się udać bo sprawa wydawała się nader ciekawa . Miałem trochę czasu i chciałem trochę zwiedzić okolicę . W Brzusce pochodziłem po łące , nic ciekawego tam nie było . Udałem się do Jasienicy Sufczyńskiej , też nic . Pojechałem  w końcu do Piątkowej . Jadę przez wieś i rozglądam się gdzie tu można by było wdepnąć . Za kościołem zobaczyłem znaki niebieskiego szlaku , który przecinał asfaltową drogę. Zatrzymałem się i chwilę zastanawiałem się czy iść w lewo w kierunku Kotowa czy w prawo w kierunku Dylągowej . Poszedłem w prawo i stanąłem jak wryty . Przede mną rozpościerało się duże stanowisko turzycy Bueka . Zajmuje ono powierzchnię około 20 arów i wpisane jest w prostokąt o długości 80m , szerokości do 20m . Liczne kwitnące kępy, w liczbie stu może dwustu,  rosną po obu tronach płytkiego kanału wpadającego do pobliskiej rzeczki . Wytworzył się może nawet zespół Caricetum buekii . Stanowisko znajduje się 200m za kościołem , 50m od asfaltowej drogi , przy szlaku niebieskim do Dylągowej . Jest to więc następne stanowisko Tturzycy Bueka w Karpatach Polskich , oddalone od tego w Iskanii o 8 km .

Pierwsze w Karpatach Polskich stanowisko Carex Buekii.

 Turzyca Bueka ( Carex Buekii ) znajduje się w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin z kategorią NT - bliski zagrożenia . Przez wiele lat znana była tylko  z  kilku stanowisk na terenie Polski . Ostatnimi laty odkryto kilka nowych stanowisk w Kotlinie Sandomierskiej i na północ od Przemyśla , oraz kilkadziesiąt w Polsce południowo- zachodniej . W Karpatach gatunek nie był znany do tej pory za wyjątkiem jednego stanowiska z Przemyśla , na samej granicy , podanego przez B.Kotulę w 19wieku , potwierdzonego obecnie . 

28 maja zostało odkryte przez Jacka Kołcza nowe stanowisko Carex Buekii w miejscowości Iskań na Pogórzu Przemyskim . Siedlisko to teren zalewowy leśnego strumienia  wypływającego z lasu . W dolinie zalewowej o powierzchni około 10 arów  , oraz na skarpie rowu odwadniającego rośnie około 200 kęp z czego 70% to formy lużnokępkowe wegetatywne . Na powierzchni 2 arów Carex Buekii rośnie razem z turzycą brzegową i drżączkowatą. Niestety występuje sukcesja trzciny pospolitej , która wypiera turzyce z siedliska . Stanowisko znajduje się w pobliżu strzelnicy (49.795072,22.430818) i  oddalone jest od stanowiska przemyskiego o  25 km na zachód od niego . Jest to pierwsze stanowisko położone dalej od granicy Karpat , co świadczyło by o ekspansji gatunku w głąb gór . Oznaczenie dokonane przez autora odkrycia zostało potwierdzone przez wybitnego specjalistę .