Krępakowy strumień i powrót do panieńskiego czuba .

 18 marca . O  Krępaku pod Birczą powiedziano już pewnie wszystko . Pojechałem tam aby obejrzeć strumień , spływający ze wzniesienia . Teraz dobra pora na łażenie po potokach . Roślinki jeszcze nie rosną a tu można spotkać jakiegoś ciekawego porosta , mcha , wątrobowca lub grzyba . W miejscu gdzie jest taras z widokiem na las , skręciłem w lewo i po stromiżnie zjechałem do strumienia . Jest to chyba najładniejszy potoczek na Pogórzu Przemyskim . Na odcinku 200m są tu rdzawo czerwone skały , progi skalne wystające z koryta , kilku metrowe skalne ścianki przy potoku , z dziesięć kaskad i wodospadzików . Miejscami przypominało mi to " Szumy " z Roztocza . 

Natrafiłem tu na ciekawy mech znajdujący się pod ochroną częściową , tujowiec tamaryszkowaty         (  Thuidium tamariscinum ).

Jeszcze przed wyjazdem oglądałem mapy lidarowe i w pobliżu Krępaka zwrócił moją uwagę dziwny połkolisty , nienaturalny wąwóz . 

Znajduje się on kilometr na północ od serpentyn przed Birczą . Na zdjęciu serpentyny są na dole .

Będąc teraz blisko tego miejsca , pojechałem sprawdzić co to takiego  Okazało się ,że półkolisty wąwóz jest u podnóża stożkowatego wzniesienia , podobnego do Wzgórza Św. Magdaleny na Kalwarii.  Nie ma takich górek za dużo na Pogórzu Przemyskim . Roztacza się stąd ładna panorama  na okolicę .

Sam wąwóz jest to dwumetrowy rów ewidentnie wykopany  ,albo raczej wykuty w skalistym podłożu  ,jego  dnem  biegnie leśna droga ( po co tu kopać drogę ?) . Na zdjęciu lidarowym widać jeszcze  jakby prostokątny obiekt  , otoczony tą półkolistą fosą ( w terenie nie ma żadnego śladu ) . No i teraz wracamy do Panieńskiego Czuba . Jest to nazwa góry znajdującej się 2km na wschód od tego miejsca . Legenda mówi , że nazwa ta pochodziła od mniszek , które mieszkały tutaj w klasztorze i nosiły charakterystyczne nakrycia głowy . Od razu mówię , że na archeologii , historii i geologii za bardzo się nie znam i może to są błędne skojarzenia .