Dymnica i miłek.

20 maja. Zachęcony sukcesami Staszka w eksploracji Wzgórz Łuczyckich postanowiłem udać się w ten rejon aby zobaczyć miejsca , których jeszcze nie udało mi się odwiedzić. Zatrzymałem samochód przy stadionie w Łuczycach i poszedłem w kierunku fortu . Po chwili skręciłem w lewo omijając fort i dotarłem do pól uprawnych idąc dalej na wschód miedzami. Minąłem zagon rzepaku dochodząc do szczytu wzgórz i posuwałem się dalej miedzą ,wzdłuż zaoranego pola . Na miedzy zobaczyłem czerwone kwiatki , okazało się , że jest to miłek letni (Adonis aestivalis). Gatunek ten znajduje się Czerwonej Księdze Roślin Województwa Podkarpackiego , który dotychczas był stwierdzony na 12 stanowiskach , ale większość się już nie zachowała. Obecnie występuje tylko właśnie koło Łuczyc.W 2013 r W. Paul stwierdził go w okolicy Łuczyc , a w 2015 r M.Wolanin na E od Łuczyc. Trudno powiedzieć czy to miejsce jest tym samym ,o którym pisali Ci badacze . Stanowisko znajduje się na szczycie Wzgórz Łuczyckich w Łuczycach na granicy zaoranego pola i zarośli tarniny . (49.745773,22.838795).Liczbę roślin szacuję na około 30 sztuk w tym kwitnące 4 okazy , rosnące na odcinku 30 metrów wzdłuż pola.Rośliny towarzyszące to : Geranium dissectum , Camelina microcarpa , Consolida regalis.

Gdy tak przyglądałem się miłkowi zobaczyłem obok dziwną dymnicę . Okazało się ,że jest to dymnica drobnokwiatowa (Fumaria vaillantii) . Gatunek nie występujący na Pogórzu Przemyskim , pojawia się dopiero na północ od Przemyśla na nielicznych stanowiskach . Rosła ona przy samym miłku tak ,że tworzyli ładną parę. 

To był dopiero początek wycieczki bo właśnie zbliżałem się do stepu.